Siem Reap en Battambang
Blijf op de hoogte en volg Yolanda
07 November 2012 | Cambodja, Khett Batdambang
Niet schrikken van de lengte van dit bericht! Valt best mee! ;)
Het is nu woensdagavond en het is de vierde avond in Battambang.
Zaterdagmorgen zat ik om 7 uur te ontbijten in Phnom Penh en om 7.40 uur was de minivan er al om me op te halen. Vroeg! Hierna meerdere mensen opgehaald in de stad tot het busje vol zat. Eén adres kon de chauffeur niet vinden. Hierdoor kwamen we uiteindelijk iets later aan bij het busstation. Daar ging het super gestroomlijnd en kreeg je bagage netjes een nummer en jijzelf een kaartje met hetzelfde nummer erop. Er stond Mekong Expres Limousine Service op de bus, maar die verwachting werd niet ingelost...
Verder een prima rit gehad met een lunchstop waar een Djoser-groep was. Ik zat naast een Cambodjaanse jongen die in Zweden studeert en hier op bezoek was. Een beetje zitten kletsen wat niet al te gemakkelijk was omdat hij heel zacht praatte en ik hem vaak moest vragen wat hij zei.
In Siem Reap stond een tuktuk voor me klaar. Wat een luxe! In het hotel kwam er iemand naar me toe die me vertelde dat wij de kamer samen zouden delen. Het bleek Puck te zijn. Even rondgekeken en toen naar beneden. Veel vrijwilligers, maar één man, en die vliegt vanavond terug naar België. Om vijf uur komt Mirte en krijgen we het introductiepraatje, en onze Cambodjaanse sim-kaart zodat we bereikbaar zijn. Irma en Monique deelden ook een kamer maar hebben twee singles geregeld. Dat hebben Puck en ik ook gedaan. Voor een mega bedrag, dat dan weer wel...zes hele dollars achteruit ;)
We gaan met z'n allen uit eten en Monique en ik bestellen samen zodat we meerdere dingen kunnen proeven. Smaakte prima en het was gezellig met elkaar. Na het diner nog koffie gaan drinken in de airconditioning van The Blue Pumpkin. Zalig! Zowel de iced coffee als de koelte! 's Nachts slaap ik niet al te best helaas. Maar dat mag de pret niet drukken.
Zondag om 9 uur ga ik ontbijten met Irma en Monique. Dat wil zeggen, dan gaan we op pad. We worden aangesproken door een blank meisje met allemaal kinderen bij zich. Ze vraagt in het Engels of ze ons iets mag vragen. Dus ik: praat maar Nederlands hoor! Meisje dat hier drie maanden is en in een weeshuis werkt. In het weekend gaan ze naar het centrum zodat de kinderen hun Engelse taal kunnen oefenen met toeristen. Of we even tijd hebben? Ja hoor.... Na ongeveer een half uur nog even op de foto en dan ontbijten en onder een fan zitten. Het is alweer 32 graden!
Nu kan het nog: een pannenkoek met een heerlijke bananenshake! We kletsen gezellig en gaan op tijd terug naar het hotel om uit te checken. Daarna nog gezellig met andere vrijwilligers gepraat, een fruitsalade gegeten en dan worden we om 13 uur gehaald voor de bus. Om tien over laten we de receptioniste toch maar even bellen, gisteren deed de tuktuk er een kwartier over om bij bet hotel te komen en de bus vertrekt om half twee... Ze zegt dat het goed komt...
Vijf voor half twee komt het busje. We blijken naar een ander station te gaan dat dichterbij is. We zijn niet eens de laatsten en vertrekken 20 minuten later dan gepland. Deze busreis gaat toch wel een stuk sneller. Daadwerkelijk omdat het korter is, ruim drie uur, en omdat ik gezellig kan kletsen met Puck. We komen aan in Battambang waar Dustin (USA) en Onion (Cambodja) ons komen ophalen. Zij zijn onze projectleiders hier. We gaan in een tuktuk en in een klein autootje. Gelukkig zijn we nog net voor donker daar en zien we nog iets van de omgeving. We kiezen ieder een 'bungalow', op hoop van zegen. Bij mij blijkt de wifi niet altijd even goed te werken. Bij de anderen zijn er weer andere dingen. Ik heb een twijfelaar als bed met een klamboe erover, een bagagerek en een stoel. De badkamer bestaat uit een toilet, koude douche en klein wastafeltje. Simpel maar prima! Het enige wat echt mist, zijn gordijnen. Je kunt van buiten gewoon naar binnen kijken en kijkt vol op het bed. Vind ik niet echt een fijn idee... Daar moeten we iets mee! We nemen even de tijd spullen weg te zetten en gaan dan eten. Irma is vegetariër waarop niet was gerekend. We gaan dus uit eten. Lief! In het restaurant ook weer heerlijk gegeten! Heang (Ian) en Thai eten mee. Ian is de broer van Onion en Thai is de vriend van Onion. Tevi is ook mee. Zij is sinds januari de vrouw van Dustin en is zwanger en in januari uitgerekend. Dustin en Trevi wonen in een van de vijf bungalows. En die staan op een stuk land achter Onion zijn huis.
's Nachts is het hier echt pikkedonker! En je hoort echte natuurgeluiden. Ik zou ze zo kunnen opnemen en uitbrengen op cd. We hebben uiteindelijk allemaal onze deken voor onze ramen (aan de voorkant) gehangen. De achterkant is nog open, maar daar hoeft in principe niemand langs te komen. Ik heb redelijk geslapen.
Maandagmorgen verzamelen we om 7 uur bij Onion. We gaan vandaag bij de drie scholen langs om te bepalen wie waar wil werken en wat wil doen. Er staat een tuktuk klaar en die brengt ons als eerste naar ons vaste ontbijtadres: een tentje langs de weg. Op het menu staat het traditionele rijst met varkensvlees, noedelsoep of ... niks eigenlijk. Ik neem de noedelsoep maar dat zal ik niet vaak meer doen. Lastig eten! Irma krijgt rijst met een eitje. Bij alle gerechten krijg je pickles, pepertjes en een soepje. We gaan eerst naar Kampoung Schlong. Dit schijnt de meest ongeorganiseerde school te zijn. Kinderen lopen buiten terwijl ze in de klas zouden moeten zitten. De leraar zit met misschien twee leerlingen in de klas voor zich uit te staren... Bijzonder... Maar misschien is dit een uitzondering?! De kinderen zijn echt schattig in hun verplichte uniformpjes. En ja, deze zijn allemaal hetzelfde, maar de staat van de kleding geeft vaak aan uit wat voor een soort gezinnen de kinderen vandaan komen. Vaak erg arme! We lopen een beetje in de rondte en spelen nog een spelletje in de bloedhete zon: een soort van grote badminton shuttle hooghouden. We redden het tot 15 keer ;)
Hierna gaan we naar een familie die door Global Student Outreach (GSO) wordt ondersteund. De dochter van deze vrouw heeft zes kinderen en is gescheiden. Dit houdt in dat oma de kinderen mag verzorgen: mama gaat op zoek naar een nieuwe man die haar gaat onderhouden. Maar die nieuwe man wil natuurlijk niets te maken hebben met de kinderen uit het vorige huwelijk. Dus die blijven bij oma wonen. Oma die geen werk heeft, al moeite heeft zichzelf in leven te houden. Maar ja, het blijft je dochter en het blijven je kleinkinderen dus de meeste oma's doen dit. Met alle problemen van dien: slecht eten en weinig aandacht. Oma heeft al eens kleding gekregen maar nu wil GSO haar eigenlijk een cementen vloer geven. In het regenseizoen regent het hier niet normaal veel en hard. Vanwege dit wonen mensen in paalwoningen. In het droge seizoen is dit prima, wonen mensen onder het huis en slapen ze 's nachts boven. In het regenseizoen is het beneden één grote bende en zou een cementen vloer een welkom iets zijn ten opzichte van de rode kleigrond die hier is. Het mooie is dat hoewel oma niets heeft, ze ons te eten aanbiedt. Wat wij uiteraard vriendelijk afwijzen.
Op naar de volgende school in het bloedhete weer. Waar op Kampoung Schlong alleen in de ochtend wordt lesgegeven, wordt hier alleen in de middag lesgegeven. Vanaf 2013 wordt Engels een standaard vak op school, maar nu mag het op deze school nog niet in schooltijd worden gegeven. Hier dus geen uniforms maar vaak hele mooie pyjamaatjes! We bezoeken nog een oma met 15! kinderen, zelfde problematiek alhoewel nog meer monden om te voeden! De derde school is een school waar zowel 's morgens als 's middags wordt lesgegeven. Hier is het het meest gestructureerd. What to do? Lesgeven of community-work doen als bijvoorbeeld de vloeren leggen. Of een combinatie hiervan? We bezoeken het huis van een van de kinderen van school. Het gezin leeft naast een 15-jarige jongen, zijn moeder en een neefje. De jongen steelt, gebruikt geweld en gedraagt zich als een rotjongen. Z'n moeder is hem eigenlijk liever kwijt dan rijk, maar ook zij krijgt er nogal eens van langs. Nu blijkt dat dit fijne gezin de weg/het pad naar het huis heeft gekocht. Ze zijn bezig met een omheining en niemand kan er meer door. Het 'schoolgezin' mag nu door de tuin van anderen richting hun huis lopen. Hier is een paar maanden geleden een cementen vloer neergelegd. Ik had het niet eens gezien, het was alweer redelijk vies geworden. Dit gezin is niet zozeer van de hygiëne, helaas. De dochter die op school zit is een behoorlijke wilde. Haar moeder blijkt doof te zijn en niet te praten. Gelukkig wonen ze bij oma en een tante en kan ze nog wel met anderen communiceren. Moeder wordt door deze dochter zo goed als genegeerd.
We gaan verder en gaan thuis eten. Barang, de vrouw van Onion, kookt en dat doet ze heerlijk! We zitten heerlijk te smikkelen!
We dachten de middag vrij te hebben en dat idee leek ons eigenlijk wel lekker. Maar nee, we gaan erop uit, de toerist uithangen! Wat dat allemaal inhield, lezen jullie later. Ik ga nu slapen en vervolg mijn verhaal op een later moment.
Het gaat goed met me en ik heb het naar m'n zin! Ik vind het erg leuk om jullie reacties te lezen, dank daarvoor!
-
07 November 2012 - 18:57
José De Vries:
Ho Yolanda,
Nou zeg als ik dit zo lees ben ik toch even blij dat ik weliswaar Oma ben van 3 kleindochters maar dat ze heelrijk alle drie bioj hun eigen ouders wonen... Maar in de situatie waarin de cambodjanen zich bevinden tja weet niet maar ik geloof dat ik toch ook voor mijn kleinkinderen zou kiezen...
Het is eigenlijk niet te vergelijken maar oh zo oneerlijk verdeeld..
Ik geloof wel dat je dagelijks zoveel indrukken op doet dat dat best heel vermoeiend zal zijn..
Ik wens je veel succes met lesgeven en ben in afwachting van je volgende verhaal..
Groetjes José de Vries -
07 November 2012 - 19:31
Ingrid Mostert:
Wat een indrukkend verhaal. Je maak heel wat mee. Niet voor te stellen hoe ze daar leven. Ben blij dat je het naar je zin heb. Want je neemt toch een gok. Tot je volgende bericht. -
07 November 2012 - 20:25
Elles:
Hoi Yo,
Je wilde dichter bij het echte leven in Cambodja kommen. Nou volgens mij lukt dit aardig. De toerist uithangen is leuk en krijg je wel wat van het leven mee, maar nooit zo intens als dat je dit nu doet.
Je maakt er wel een soap van. Wat ga je nu kiezen????????
Geniet ervan. Al zal het soms best heftig zijn. Het is zeker een ander leven dan bij TATA.
Gr. Elles -
07 November 2012 - 21:38
Yvonne Kuijn:
Hai Yolanda,
Ten eerste: super om te lezen dat het goed met je gaat!
Maar daarnaast...wat een indrukwekkende verhalen zeg...! Het zal behoorlijk wat met je doen al die emoties en indrukken...
Wat een ervaringen en wat zul je je straks een 'rijk' mens voelen!
Geweldig dat je in ieder geval iets gaat (proberen te) doen voor de mensen daar.
ik ben benieuwd waarvoor je gekozen hebt! (wacht dus met smart op je volgende verhaal ;))
Succes!
Groetjes Yvonne -
07 November 2012 - 21:47
Irma:
Wat een verhaal. Erg leuk om te lezen wat je daar allemaal doet. Ben benieuwd naar je volgende belevenissen. xxx Irma -
07 November 2012 - 23:25
Claire Biere:
Wat maak jij leuke dingen mee!!!!Suf hoor hier, in Uitgeest! Cameraploeg tijdens de repetitie.....jawel we komen op tv, you tube etc!!!!! Het gaat om michael maar ook wij zijn gefilmd. Hij gaat auditie doen voor iets maar we weten nog steeds niet wat!
Ik blijf je verslagen lezen! xClaire -
08 November 2012 - 13:38
Jeannette:
Ik ben blij te lezen dat het goed met je gaat en dat je het naar je zin hebt.
Wat een andere wereld vergeleken met hier.
Ik ben benieuwd wat je keuze is geworden.
Succes. Gr jeannette -
08 November 2012 - 13:38
Jeannette:
Ik ben blij te lezen dat het goed met je gaat en dat je het naar je zin hebt.
Wat een andere wereld vergeleken met hier.
Ik ben benieuwd wat je keuze is geworden.
Succes. Gr jeannette -
08 November 2012 - 18:59
Marijke:
Jeetje, Yolanda wat maak jij veel mee in korte tijd. Het zal nog moeilijk voor je worden om te kiezen lijkt mij! Ik ben blij dat het goed met je gaat en hoop nog veel leuke verslagen van je te lezen.
Groetjes van Marijke -
08 November 2012 - 19:23
Elzeline:
hoi...ik geniet van je verhalen...en wat geweldig om dat allemaal mee te maken...alhoewel het best allemaal wel emotioneel zal zijn...maak er wat moois van...lieve groet elzeline -
08 November 2012 - 19:26
Marije Zonneveld:
Wauw wat een indrukwekkende verhalen!zet je weer even met beide voetjes op de grond.
Kies waar je je het beste bij voelt!
Geniet van je trip!
Blijf je volgen;-)
Groetjes Marije -
08 November 2012 - 19:26
Marije Zonneveld:
Wauw wat een indrukwekkende verhalen!zet je weer even met beide voetjes op de grond.
Kies waar je je het beste bij voelt!
Geniet van je trip!
Blijf je volgen;-)
Groetjes Marije -
08 November 2012 - 20:19
Petra:
Hee Yo, wat ontzettend boeiend om te lezen! En heerlijk dat je het zo naar je zin hebt! Ik ben heel benieuwd op welke school je les gaat geven of dat je vloeren gaat leggen.....
Liefs P -
11 November 2012 - 11:44
Sjaan Fatels:
hoi Yolanda
Lees met verbazing je reisverslagen wat een andere wereld waarin je nu tijdelijk leef
Wat leven wij dan rijk zeg en maar zeuren maar ja die mensen weten niet beter moet
je maar denken.
Hoop dat het verblijf daar jeblijft
bevallen en je je steentje kan bijdragen kijk uit naar je volgende bericht zo als je alles
op papier zet is boeiend om te lezen (er is aan jou een verslaggeeftster verloren gegaan)
Groetjes Sjaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
